De persoonlijke verhalen uit de brieven van Hugo Wilmar lenen zich bij uitstek voor een Graphic Novel. Dit komt omdat Hugo in zijn korte leven deel uitmaakte van enkele bepalende en kenmerkende episodes.
Drie lagen informatie
De Tweede Wereldoorlog was nog in volle gang. De Wereldgeschiedenis ging in sneltreinvaart, en denderde door tot de komst van televisie en verder. Informatie werd toen al steeds belangrijker en toegankelijker. Daarmee groeide ook de behoefte aan beeld. Hiermee ontstond ook de noodzaak en wens om hetzelfde beeld te beheersen en te controleren.
Deze grote lijnen van de wereldgeschiedenis waren te zien in de Polygoon journaals. Op basis van deze bronnen kunnen geschiedskundigen onder meer de tijdslijn samenstellen.
Hugo Wilmar legde met zijn camera enkele van deze historische momenten vast. Met zijn foto’s en films voegde hij informatie toe, die beeldbepalend bleken te zijn voor de periode. Hiermee legt hij de verbanden tussen verschillende evenementen. Dit vormt het cement tussen de grote lijnen en voegt de context toe.
Ruimte voor interpretatie en fantasie
Het zijn de bijzondere en persoonlijke verhalen die Hugo Wilmar in zijn brieven aan zijn ouders schrijft, die het kuifjes-achtige verhaal zo geschikt maken voor een Graphic Novel. Deze verhalen zijn niet te toetsen. Bovendien spelen de omstandigheden en de persoonlijke gemoedstoestand van Hugo Wilmar een belangrijke rol.
Waar de wereldgeschiedenis en de berichtgeving op locatie makkelijk gefact-checked kunnen worden, zijn het juist deze kuifjes-achtige verhalen, die vrije ruimte voor vrije interpretatie en fantasie bieden. Deze verhalen zijn zo super spannend, dat je je afvraagt wat er in het hoofd van Hugo Wilmar om moet zijn gegaan. Dit zijn de beschrijvingen, waar het lef, gebrek aan angst, risico en de spanning letterlijk van af spatten. Juist deze verhalen brengen de persoon Hugo Wilmar tot leven.
Van elke fase in het leven van Hugo Wilmar is er tenminste een persoonlijk verhaal. Zo’n soort verhaal dat eigenlijk in een jongensboek thuis hoort.
Verhalen kijken en plaatjes lezen
Foto’s en films spreken tot de verbeelding. Dergelijke goede foto’s vertellen niet alleen het verhaal dat zich in het plaatje afspeelt. Het verhaal voltrekt zich ook buiten de kaders van de foto. Juist daar ligt ruimte voor verwondering en inbeelding. En welk medium is er beter geschikt om deze vragen door de kijker zelf te laten beantwoorden? Een Graphic Novel!
Zeven verhalen
Het korte leven van Hugo Wilmar kent zeven fases. Deze fases worden allemaal gekenmerkt door één bijzonder verhaal. Van dit verhaal hebben we een script klaarliggen. Elk script heeft een andere verhaallijn en spanningsboog. Wat alle verhalen met elkaar verbindt is dat ze allemaal gebaseerd zijn op een interpretatie van de anecdotes en beschrijvingen van Hugo Wilmar uit een van zijn brieven aan zijn ouders.
1943 – De Razzia
1944 – Ontsnapping uit Parijs: Gare de Lyon
1945 – De Generaal
1947 – De Vijandige Jungle: Varkensjacht in Nederlands-Indië
1950 – Expeditie Krugerpark
1953 – Zelfbezinning in Eenzaamheid
1957 – De Zwarte Panter
Hoe, wat en wie?
Het ligt voor de hand, dat er eindeloos veel interpretaties mogelijk zijn. Ook zijn er evenveel uitvoerigsvormen te bedenken. Hoe een graphic novel er uit moet komen te zien is nog niet duidelijk. Daarnaast zijn we op zoek naar enthousiaste illustratoren, grafici, (strip-)tekenaars of animatie-experts, die mee willen denken of uit willen voeren. Ben je geinteresseerd? Neem dan contact met ons op!